منم و تو

تو خورشیدی و سر جای خودت ایستاده ای . همیشه همانجایی و خواهی بود تو ثابتی، و اگر بچرخی فقط به دور خودت می‌گردی.

 اینکه روی از خورشید بر میگرداند منم ، اهل زمین . به اقتضای زمینی بودنم است که روی از تو گاهی برگردانده ام.

 باز دوباره درگیر همان اشتباه جاهلانه گشته ایم،  این که بخواهیم تو دور ما بگردی.
این که تو به ما نیاز داری، این که ما ثابتیم و تو متغیر،
این که تو را نمی بینیم، حتما تو رفته ای نه ما .