ابتدای حزن

درک  فقدان نبی  اعظم از پس وصی و نفس شریف  ایشان حضرت مولی الموحدین   بر می آید.  زمین - موطن ادنای وجود-   توانست به تفقد حضرتش - جناب رحمت عامه و جامع الهی، که در برگیرنده کل ممکنات است -  قدرت درک و تحمل یابد . و این بزرگترین معجزه خلقت است که زمین توانسته  درک وجود  شریف مادی حضرات کامل را نماید و دلیل کافی و اهم هبوط حضرت آدم از بهشت برین.  برای ایجاد اقتضای  خلقت و وجود شریف حضرت ختمی مرتبت -که در برگیرنده تمام مراتب وجود ولایت کلیه شان است - به ظهور  و حضور در عالم ماده  ، از داستان خلقت آدم علیه السلام زمینه سازی گردید  که هیولای اولا ،توان تحمل و ظرفیت درک  بسط  کامل را یافت تا صد وبیست و چهار هزار فرستاده ای که همه  آمدند و از ابتدا تا انتهای رسالت شان به زمان و زمین و خلائق فرمودند که ختمی مرتبت خواهد آمد، آماده باشید و توان و استعداد ظهور و حضورش را بیابید. مخلوقات و تحمل مراتب عالیه اسماء شریف الهی.  آمادگی زمین و زمان . آمادگی همه مخلوقات . تا  زمان شرافت حمل روز 17 ربیع الاول را به خود یافت . و معجزه آغاز شد و  تا 63 سال  تاریخ خلقت  تنزل عالی کمال خلقت به ظهور جسم شریف ایشان را در موطن زمین به خود دید در ردای کسی شبیه خودمان، و ثبت کرد تا صبح گاه 28 صفر .  بعد از آن فقدان، چه فتنه ها و بلایایی  که بر سر راه موحدان و کملین  نیامد . اشرف موجودات و هر که و هر چه به شرافت وجودی دست یافت در تحمل و درک این فقدان جانکاه چه غصه ها و فتنه ها دید و مقام و منزلت یافت.  بار اول، حمل ضایعه این فقدان را بطن شریف مقام مادری حضرت خاتم درک نمود.  وقتی که خبر از شهادت حضرت محسن علیه السلام در خاندان نبوت پیچید. داد این فقدان را حضرت عقیله بنی هاشم در روز عاشورا به سمت مزار شریف جد بزرگوارشان در زمان شهادت  شخص شریفی که در وصف شان فرمود حسین منی و انا من حسین با صدای رسای محزون اعلام نمودند.  و همین گونه ضایعه این فقدان ادامه دارد تا زمانی که ظهوربنام ایشان اتفاق می افتد . زمانی که برای نام بردن از حقیقتش تا رسیدن ایام ظهورش، بایستی به انقطاع حروف نامشان برده شود. م ح م د.

 بیان رشحاتی از حقیقتش، کار اهلش است نه در توان و اندازه کلام  دهان این جاهل زاده جاهل مآب .

اگر به حقش بنگریم همه ما بدهکار خالق باریتعالی ایم . او که ما را شایسته حضور در موطن دنیا بعد از رسالت حضرتش قرار داده و لطف بیان نام شریف حضرت و مطالعه نفس شریف ایشان در دریافت وحی  و مکتوبه نازله ایشان را به ما بخشید. هزاران سجده شکر به درازای طول عمرمان باید. که اقتضای رحمت عامه برای ممکن الوجودی چو من، غفلت است و بی خیالی از درک رحمتش

+  در الارشاد شیخ مفید آمده  :پیامبر(ص) شب پیش از بیماری شدیدش در حالی که دست علی(ع) را گرفته بود، همراه جماعتی برای طلب آمرزش به قبرستان بقیع رفت و برای اهل قبور درود فرستاد و برای آنان طلب استغفار طولانی کرد. آنگاه به علی(ع) فرمود: «جبرئیل هر سال یک مرتبه قرآن را بر من عرضه می­کرد؛ ولی امسال دو مرتبه این امر صورت گرفته است و این دلیلی ندارد مگر اینکه اجل من نزدیک باشد.»    پس به علی(ع) گفت: «اگر من از دنیا رفتم، تو مرا غسل بده.» در روایت دیگر آمده است که «فرمودند: به هر کسی وعده­ای دادم، باید آن را بگیرد و به هر کسی دِینی دارم، باخبرم سازد.»

+راویان اهل سقیفه و ارتداد،  دوم و دوازدهم ربیع الاول را برای شهادت حضرت ختمی مرتبت نیز نقل نموده اند. بنا به روایات اهل ولایت ایشان،  رسول مکرم اسلام در 28 صفر و در 63 سالگی در آغوش علی (ع) جان به جان آفرین تسلیم کرد. و سپس جانشین اش علی بن ابی طالب(ع) او را غسل داد و به خاک سپرد، به نقل از نهج البلاغه  امیرالمومنین  هنگام دفن بدن شریف پیامبر  مرثیه ای جانسوز دارند به متن ذیل :

 بِاَبى اَنْتَ وَ اُمّى یا رَسُولَ اللّهِ، لَقَدِ انْقَطَعَ بِمَوْتِکَ ما لَمْ یَنْقَطِعْ  بِمَوْتِ غَیْرِکَ، مِنَ النُّبُوَّةِ وَ الاَْنْباءِ وَ اَخْبارِ السَّماءِ. خَصَّصْتَ حَتّى صِرْتَ مُسَلِّیاً عَمَّنْ سِواکَ، وَ عَمَّمْتَ حَتّى صارَ النّاسُ فیکَ سَواءً، وَ لَوْلا اَنَّکَ اَمَرْتَ بِالصَّبْرِ، وَ نَهَیْتَ عَنِ الْجَزَع، لاََنْفَدْنا عَلَیْکَ ماءَ الشُّؤُونِ، وَ لَکانَ الدّاءُ مُماطِلاً، والْکَمَدُ مُحالِفاً، وَ قَلاّ لَکَ، وَلکِنَّهُ ما لا یُمْلَکُ رَدُّهُ، وَ لا یُسْتَطاعُ دَفْعُهُ. بِاَبى اَنْتَ وَ اُمّى، اُذْکُرْنا عِنْدَ رَبِّکَ، وَاجْعَلْنا مِنْ بالِکَ.

 ترجمه: پدر و مادرم فداى تو باد اى رسول خدا ،  با مرگ شما قطع شد چیزى که با مرگ دیگران قطع نمى‌شود و آن نبوت و احادیث دین و خبرهاى آسمانى است. 
خصوصیت مصیبت تو چنان است که تمام مصیبت زدگان عالم را به مصیبت شان به تسلیت و آرامش نشاند، و عمومیت مصیبتت دراین است که دل احدى ازمردم در مصیبت تو فارغ از غم نیست
 و اگر نه این است که ما را به صبر امر، و از جزع نهى فرموده اى، وگرنه تا خشک شدن اشک چشم بر تو مى گریستیم، و این درد براى ما بى درمان مى ماند،و حزن و اندوهمان همیشگى بود، ولى این همه در مصیبت تو کم است
 اما برگرداندن مرگ و دفع آن از کسى مقدور نیست
 پدر و مادرم فدایت، ما را نزد پروردگارت به یاد آر و در خاطر خود نگاه دار.

+ امام رضا علیه السلام به ابن ابی نصر زیارت رحمه للعالمین را بعد از هر نماز  چنین تعلیم فرمودند:
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا رَسُولَ اللّهِ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَکاتُهُ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مُحَمَّدَ بْنَ عَبْدِاللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خِیَرَةَ اللّه اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا حَبیبَ اللّهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یا صَفْوَةَ اللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَمینَ اللّهِ اَشْهَدُ اَنَّکَ رَسُولُ اللّهِ وَاَشْهَدُ اَنَّکَ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللّهِ وَاَشْهَدُ اَنَّکَ قدْ نصَحْتَ لاُِمَّتِکَ وَجاهَدْتَ فی سَبیلِ رَبِّکَ وَعَبَدْتَهُ حَتّى اَتی کَ الْیَقینُ فَجَزاکَ اللّهُ یا رَسولَ اللّهِ اَفضل ما جزى نبیا عَنْ اُمَّتِهِ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ اَفْضَلَ ما صَلَّیْتَ عَلى اِبْراهیمَ وَ آلِ اِبْراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَجیدٌ.