سال جدید و دنیای جدید

درختها برگ در می آورند شکوفه میدهند هوا به سمت گرمایش میل می کند روزها بلند تر می شود تغییرات خوبی است ، به مجموعه این تغییرات نیکو که در آن زایش و رویش  محوریت دارد و باعث شادی انسانهاست و ابتدای سال جدید، نوروز می گوییم.

 قراردادی که در آن اول فصل بهار، سررسید تغییر سال قرار گرفته قرارداد مدبرانه ای است . تا حالا فکر کرده اید که اگر بانیان تقویم شمسی، غیر از اول بهار مثلا اول تابستان ، یا اول پاییز  و یا زمستان را سررسید سال قرار می دادند دیگر نمی توانستیم اینقدر از رویش و زایش طبیعت  و سرسبزی لذت ببریم. کافیست تغییر فصلهای دیگر را بخاطر بیاورید  و جنب و جوشی که فصل بهار در زندگی هر یک از ما دارد به حسن سلیقه و تدبیر پیشینیان و انتخاب نکویشان ، احسنت میگوییم. 

ولی موضوع مورد بحث من در ابتدای سال جدید چیز دیگریست.

+++

نود و پنج سالگی قرن چهادهم هجری شمسی.  یعنی  پنج سال دیگر با نو شدن سال ، قرن هم تغییر خواهد کرد.  قرن پیر چهاردهم هجری شمسی با تمام خاطرات و تاریخ تلخ و شیرینی که در بطن و متن خود دارد به انتهایش نزدیک می شود. قرنی که عرض صدسالش برای بشریت،  بسیار بیشتر از قرون دیگر بود. اینهمه تحولات تکنولوژیکی، اجتماعی، انسانی که این قرن به خود دیده هیچ یک از قرون قبل ندیده اند. این قرن درون خود ، شاهد خلق دنیای جدیدی بوده که تازه در ابتدای کنکاش و سیر و زندگی در آن بسر می برد .

 دنیای اینترنت و  فضای مجازی .

 به نظر من بزرگترین تحول  تاریخ تمدن بشریت تا کنون.

 جهان  قبل خلقت، دنیا،عالم برزخ،  قیامت ، عوالمی بوده که تا قبل از این قرن ، بشر در مورد آن کنکاش و نظریه پردازی و ایمان و کفر داشته است.  عوالمی که انسان در بوجود آمدن آن هیچ تاثیر و اثری نداشته و نخواهد داشت .  ولی در این قرن ، در اواخر آن،  شاهد خلق دنیایی جدید با تمام المانهای واقعی و تاثیر گذار بنام دنیای مجازی یا اینترنت بوده ایم . دنیایی مخلوق دست انسان.

حالا که به نوع اعتیاد و وابستگی زندگی خود به گستردگی ارتباطات نگاه می کنیم باورمان نمی شود که ده سال پیش، بدون همه این وابستگی ها داشتیم زندگی می کردیم . بدون موبایل، اینترنت، فضاهای اجتماعی . فقط  در دنیای واقعی . برای فرزندانمان که اصلا قابل باور نیست . مگر می شود؟ چطوری بوده؟  و هزار تا سئوال با تعجب دیگر.

 دیگر کسی در خصوص ایمان به دنیای مجازی سخن نمی گوید همه دارند درونش زندگی می کنند و عملا ایمان به آن دارند . ما ها نسل اول انسانهای ساکن در دنیای مجازی هستیم . انسانهای اولیه دنیای مجازی.

برای این دنیای جدید ، هنوز بشریت بفکر ایجاد تقویم و سررسید نیفتاده است ولی اینکار حتما خواهد شد. تاریخ تمدن این را می گوید.

شاید در قرنهای بعد،  مبدا شمارش قرون و تمدن انسانی،  بشود دنیای قبل اینترنت و بعد اینترنت.

 یعنی تمامی اتفاقات و اختراعات قبلتر بشود در حد کشف آتش  و اهمیت آن برای انسانهای اولیه و عنوان و اهمیت آن برای انسان امروزی.

دنیای مجازی که هنوز در ابتدای آنیم و خیلی ها شاید هنوز  وارد آن نشده  و زندگی خود را به آن دنیا منتقل ننموده اند...  که تا چند سال دیگر همه انسانها وارد و ساکن آن دنیا خواهند شد. دنیای مجازی.

 دنیایی  که حضور مادی نداشته نفس نمی کشد هیچ مشخصه ای از موجود زنده را ندارد، حجمی و دار و درختی نداشته  با اینحال  انسان در آن زندگی می کند. دنیایی بدون هیچ فصل و تغییر طبیعی و غیر ارادی  در آن.

دنیایی که هنوز قاعده و قانون  و مرز خاصی در آن نمیبینیم  چند سال بعدش به همین شکل امروزی نخواهد بود . قطعا.

اقتضائات ، ادیان ، قوم و قبیله ها ، نژادها، جنگها، صلحها ... سرفصلهایی است که  در انتظار دنیای مجازی است. ما انسانهای اولیه این دنیاییم. دنیای مجازی. بحثهای مفصلش بماند برای  بعد . به شرط حیات و توفیق.

گفتم اول سالی  کمی ذهنتان را به دغدغه های ذهنی  خودم مشغول کنم . عیدی ناقابل.

 سال نو مبارک.

+++

و پنج سال مهم دیگر از این قرن عصا بدست مانده ، قرن چهاردهم هجری شمسی. و تحولات و تغییراتی که در آن واقع است شاید برابری کند با تمام نود و پنج سال قبلش...