لذت استقبال از حاجی ، در آغوش گرفتن او در فرودگاه ، برق چشمان فرزندان و نزدیکان به چمدان حاجی، ذوق گشودن چمدان سوغاتی، خنده ها، اشکهای وصال ، برنامه مهمانی که همه به شادی به خانه‌تان تبریک گویان می آیند ، نشستن پای خاطرات مسافر.... همه لذتهایی است که خانواده هایی که مسافران حج داشتند ازآن خاطره بسیار دارند.... ولی نه خانواده هایی که عزیزانشان بر نگشته.
سالها بود این قدر ناراحت نشده بودم که حتی خورد و خوراک و عواطف و احساساتم را به هم بریزد. بغضی چند روزه داشتم که باز نمی شد. از ته قلبم به بازماندگان کشتگان مظلوم منا تسلیت عرض می‌کنم . به شخصه از این که می بینم شادی بسیاری به عزا تبدیل شد چشمان منتظری به گریه فراق نشست ، قلبهایی شکسته شد، سوغاتی هایی از جنس یتیمی و بی مادری و بی برادری در خانه مردمی که به هزار امید منتظر برگشتن حاجیان بودند باز شد بسیار ناراحتم .
